6 Şubat Kahramanmaraş depreminin üzerinden geçeli tam iki yıl oldu. Deprem sonrası Kayseri müftülüğün görevli personeli olarak memleketim Maraş’a gitmiş iki hafta Türkoğlu ilçesinde manevi rehber olarak çalışmalarda bulunmuştum. Bizzat gördüğüm ve şahit olduğum manzaralar bana duygu yüklü bir şiir yazmama neden olmuştu. Şiirde zaten nesrin/düz yazının mısralarla ifade edilmiş hali değil miydi? Evet, “Küllerinden yeniden doğacak mısın” başlıklı şiirimi bugünkü köşe yazıma taşımak istedim Allah’tan dileyim; başta ülkemiz, milletimiz olmak üzere bilâdi İslam’ı her türlü semavi ve arızi felaketlerden muhafaza etmesi. Depremde vefat edenlere rahmet, yakınlarına ve ülkem insanına yeniden baş sağlığı diliyorum.
Şubat'ın altısı soğuk ve karanlık
Salladı durdu deprem bir anlık
Kimisi yatakta kimi uyanık
Dillerde tövbe dua ettiler
Allah Allah deyip hayret ettiler
Maraş'ın üstüne de çöktü bulutlar
Kaybolup gitti bir bir umutlar
Yeniden yeşersin taze umutlar
Yıkıldı binalar, kırıldı camlar
Resule komşu olsun giden tüm canlar
Sallandı Pazarcık sallandı durdu
Yetmezmiş gibi Elbistan vurdu
Kara haberini tüm dünya duydu
Yıkıldı evler, yıkıldı damlar
Ne zaman uslanır bizim bu adamlar?
Bağrıştı insanlar enkaz başında
Kan akıyor sanki gözüm yaşında
İsmi cismi yok ki mezar taşında
Yıkıldı Maraş'ım yıkıldı dünyam
Kabus gibiydi gördüğüm rüyam
Kıyamet mi koptu anlayamadım?
Görünce enkazı ben dayanamadım
Mahşer mi Allah'ım anlayamadım?
Beri eyle bizi her azabından
Uyandır bizi uykularımızdan
Kahramanmaraş'ım virane olmuş
Zelzele ile kül ufak olmuş
Edeler savrulmuş perişan olmuş
Küllerinden yeniden doğacak mısın?
Tarihi yeniden yazacak mısın?
Aziz'im gitti de yerinde gördü
Bin bir çeşit duygulara büründü
Nice canlar hakka doğru yürüdü
Bugün seferber olmuş tüm milletim
İlelebet sürsün şanlı cihan devletim
Aziz Akbal
